Nadat we de Cambodjaanse stranden waren gepasseerd, gingen we naar de grens die dit land met Vietnam verbindt, hoewel onze eerste bestemming een eiland is dat paradoxaal tegenover de kust van Cambodja ligt, in feite konden we tijdens onze krabeter aan de kust zien in de verte de Phu Quoc silhouet, zo heet het.
Een goede manier om te weten of je de grens bereikt, is om te zien hoeveel casino's per vierkante meter zijn gebouwd ... de complexen die zijn gemonteerd, zijn echt luxueus, met resorts en casino's van categorie, allemaal zodat de Vietnamezen (op hun grondgebied verboden zijn spel) je dongs worden een paar meter van je land doorgebracht.
In de grensovergang We waren al een dollar aan het voorbereiden, zoals gewoonlijk, voor de "grenszwendel". Deze keer moet u een vaccinatiecontrole betalen, of wat hetzelfde is, een blad invullen waarin staat dat u geen zeldzame ziekte of symptomen heeft en dat u een internationale vaccinatiekaart hebt. We moeten erkennen dat de verdomde ingenieus zijn
We komen aan in de haven en een snelle boot brengt ons in minder dan twee uur naar ons eiland, de grootste in Vietnam, om daar de komende 3 dagen door te brengen. De grootte is aanzienlijk, ze hebben zelfs een internationale luchthaven en een andere in aanbouw, om te verhuizen hebben we een motilloen zo de stranden van zuid naar noord kunnen bezoeken. Ze zijn praktisch verlaten, een of andere verspreide toerist, een kraam waar ze van tijd tot tijd gegrilde vis maken, hoewel de legers van bijtende rode mieren zeer talrijk zijn! Eens vingen ze me als 15 of 20 mieren en totdat ze me in het water gooiden, trokken ze zich niet uit! Als we het al gezegd hebben toen we kinderen waren, zijn de gevaarlijke die van de duivel, de rode!
'S Nachts rijden ze in het dorp hele straat met duizend restaurants aan beide kanten waar ze veel soorten vis en schaaldieren (zelfs haaien) laten zien die je op gewicht koopt en daar precies kookt. Het is niet super goedkoop, maar het zal altijd minder dan de helft kosten dan in Spanje, dus voor twee nachten laten we onszelf die luxe toe. Daarnaast hebben we voor het eerst de beroemde Vietnamese broodjes en de smakelijke soep of PHO geprobeerd.
Het benadert Chinese oudejaarsavond en we geven er de voorkeur aan om het op een plaats met meer mogelijkheden uit te geven, tenzij hier de prijzen beginnen te stijgen en stijgen en er geen manier is om te ontsnappen! We nemen de boot terug en een bus die ons naar de oude hoofdstad van Indochina, Saigon brengt, of zoals deze werd omgedoopt: Ho Chi Minh City.
Trouwens, we hebben beide camera's en sommige dingen in de Ho Chi Minh-taxi verloren, dus we hebben geen foto's om dit prachtige eiland te laten zien. We zullen het vertellen.
Transport. Hoe kom je in Phu Quoc vanuit Cambodja?
Van Kep huren we in direct agentschap naar Phu Quoc. Het kost $ 17 en bestaat uit een bus naar de grens (1 uur). Dezelfde bus wacht aan de andere kant om je naar Ha Tien (45 minuten) te brengen, vanaf daar een taxi naar de haven en de eenrichtingsboot naar het eiland.
Voor aankomst vraagt een stewardess of u vervoer naar uw hotel of naar de stad wilt huren, omdat het schip aan de oostkant aan de andere kant arriveert. Als je het binnen koopt, kost het $ 3, als je wacht kun je onderhandelen met de chauffeur van de minibus zelf. We krijgen het voor $ 2, ook al lijkt het overdreven.
We huurden een automatische motorfiets bij GH zelf voor 125.000 dongs (ongeveer $ 6,5)
Accommodatie. Waar slapen in Phu Quoc?
We maakten een reservering via e-mail in het HIEP PHONG hotel en betaalden 200.000 dongs per nacht (ongeveer $ 10). Het is in de stad, wij geloven dat het de beste optie is, in Long Beach kunnen de accommodaties duurder zijn en het strand is lelijk. In dezelfde straat van ons zijn er nog 2 of 3 meer. U kunt vragen.
