We brachten de laatste dag in Bagan door met het schrijven van e-mails, rusten, genieten van het landschap en het kopen van het buskaartje, maar we konden de reis naar Mandalay niet per boot maken omdat het pas drie dagen later vertrok, de volgende keer zal het zijn. Uiteindelijk besloten we om het goedkoopste buskaartje te kopen ... wat een grote fout!
Ze vertellen ons dat we om 9 uur een pick-up ophalen bij het hostel, perfect! We hadden ontbijt en wachtten op het terras tot ons busje zou verschijnen, maar in plaats daarvan parkeerde het voor ons een soort minibus, blijkbaar tot de rand geladen (ik zeg blijkbaar omdat we later de ongelooflijke draagkracht van deze insecten zouden controleren). Zelfs op het dak zijn er mensen, in feite is het de eerste plaats die ze ons aanbieden om te reizen. Niet gek!
In het begin hadden we de twijfel / hoop: "Zal dit de pick-up zijn die ons naar een station aan de rand brengt om een echte bus te rijden?" De realiteit viel op ons geweten toen na een uur wandelen op de hypercharged en ongemakkelijk opnemer, we realiseerden ons dat niets ophalen: dit was de bus! Totaal, 8 uur reizen tussen modderpaden, semi-verharde wegen, duizend stops om mensen en hun pakketten op te halen, pakketten, pakketten ... hoe kunnen zoveel dingen passen? Het is onmogelijk! Mis alleen de Tetris Musiquita!
Knijpt, stampt, water, lucht, de ezel die in elke boot lijdt ... kortom een geweldige reis. Het had 6 uur moeten duren, dat we je kunnen verzekeren dat deze pot niet snel is geslaagd, en als we hier nog 2 uur vertraging aan toevoegen, ontbreekt het niet aan onszelf om soms door het raam te gooien.
Maar we zijn blij. Dankzij deze odyssee hebben we het echte Birmese leven van dichtbij kunnen zien en verbeteren: de vriendelijkheid vermengd met de nieuwsgierigheid die ze hebben naar buitenlanders, de natuurlijkheid waarmee ze hun eten delen, de wederzijdse hulp die ze zichzelf voortdurend bieden. We hebben verloren dorpen, kuddes koeien en geiten overgestoken, verkopers gevonden die sinaasappels, aardappelen, maïs en zelfs theepotten op hun hoofd dragen! We passeren ook gebieden die verwoest zijn door de hevige regenval en we zijn ons ervan bewust geworden hoe moeilijk het is voor Birmese mensen om van het ene naar het andere punt van hun eigen land te reizen: een passagier bleef 8 uur aan de bovenkant van het busje , onder de zon en regen, en anderen staan.
Het was ongemakkelijk en we zouden het niet a priori herhalen, maar het was een ervaring. De aankomst in Mandalay was niet minder anekdotisch: deze dag leek het erop dat chaos ons niet wilde verlaten. Het station bestond uit een reeks modderige wegen en rugzakken, de regen die viel om te zingen, de honderden strandwachten ... het was een echte opluchting om bij het hotel te komen, te gaan liggen en een warme douche te nemen.
In het volgende bericht ... onze avonturillas rond Mandalay en zijn omgeving.
Haal je IATI reisverzekering met een 5% korting omdat je een Backpacking for the World-lezer bent via deze link: //bit.ly/29OSvKt
Als je het artikel leuk vond, vergeet dan niet te reageren en het te delen
