De agent stoppen is nooit leuk. Nooit ... maar laat de poly-Bosnische Serven van de Republiek Srpska het doen terwijl je op een niet erkend onafhankelijk grondgebied bent, dat je gids hen probeert om te kopen, dat ze verrassend (volgens de gids) weigeren, dat het oude paar politieagenten Geloof dat je een spion bent van de CIA omdat je je documentatie niet bij je hebt, die je urenlang op de weg dreigt te houden totdat je bewijst wie je bent, de dreiging te vervullen, terwijl de arme gids je probeert te overtuigen dat de Italiaanse, de Spaanse en de Spaanse twee Nederlanders die hem vergezellen, zijn levenslange vrienden ... Dat is een compleet ongeluk.
We hebben ons voorgesteld wat onze gids had kunnen schrijven (geweldig, alles wordt gezegd), in zijn dagboek, na die lange en atypische ochtend ... hier komt 'zijn' kroniek:
09:00: Ik wacht op kantoor om alles te zijn, vanmorgen ben ik aangeraakt door een paar Nederlanders die op twee koebellen lijken en een Italiaans-Spaans echtpaar dat normaler lijkt. We stapten in de auto en begonnen de tour.
11:10: We kruisen een kudde schapen midden op de weg, dit is een teken dat er iets ergs gaat gebeuren, mijn Servische grootmoeder zei het al, of was het mijn Bosnische grootvader? Nee, ik denk dat het mijn Kroatische oom was.
11:23: Iedereen die gelijk had, de politie die ik in de verte zie met het gezicht van enkele vrienden zal me problemen brengen.
11:24: Uiteraard houden ze ons tegen. Ik stop de auto en toon mijn beste glimlach en mijn gezicht van een goed (en vooral onschuldig) persoon. Ik kijk in de spiegel en zie dat de vier die ik tijdens de tour heb ook overeenkomen met hun beste gezichten (serieus, is dat je beste gezicht, Italiaans?)
11:26: Ik kan de papieren die de oude agent me vraagt niet vinden met het gezicht van een paar vrienden. Waarom word ik nerveus? Ok, ik weet waar ze zijn, ik geef ze aan hen en ik hoop dat ze me laten gaan.
11:30: Het lijkt erop dat alles in orde is, maar ik val voor alles wanneer de agent de documentatie van iedereen in de auto vraagt. En ik wil dood als ik ontdek dat niemand de documentatie bij zich heeft. En ik zeg NIEMAND.
11:40: Ik heb een plan, ik loop weg met de oude agent en probeer de oplossing te vinden, misschien zijn 20 frames voldoende om het te vergeten.
11:47: "Hij sloop jongens, we hebben op mysterieuze wijze je documentatie gevonden." Nederlanders begrijpen wat ik bedoel, de andere twee zijn een beetje gepaneerd en lijken ze meer te kosten. Eens kijken, ik knipoog naar je ... oké, ik denk dat ze me begrepen. Ik haal een paar rekeningen en ...
11:51: Nu heb ik het verpest. De jonge agent die als verdediger van het land gaat, weigert het geld te accepteren. Het ergste is dat hij de oude man heeft overtuigd en nu zijn ze er volledig van overtuigd dat deze vier van de CIA zijn. Maar zijn deze mensen gek?
11:57: Oké, het is serieus. De agent zegt dat hij zijn inspecteur gaat bellen en dat niemand hier vandaan komt totdat hij komt en voor mijn 'vrienden' zorgt.
12:17: De tijd verstrijkt en ik probeer de Italianen, de Spanjaarden en de Nederlanders gerust te stellen, die zich al verbeelden tussen de tralies van een gevangenis in het voormalige Joegoslavië.
12:48: De inspecteur arriveert, nog een pooier. Ik leg de situatie uit, die niemand anders is dan mijn vier reizende vrienden die me bezoeken en dat ik hen meenam voor een wandeling door hun territorium dat erg interessant en mooi is, en natuurlijk betalen ze me helemaal niets. En uiteraard zijn ze NIET van de CIA.
12:58: Ik denk dat ze geen enkel woord hebben geloofd, hoe vreemd klinkt het? Vreemd klinkt het anderhalf uur door de politie van de Republika Srpska! Uiteindelijk accepteren ze het rijdende vlees van de Nederlandse vrouw die voor de hele groep zal zorgen. Ik raak ontmoedigd als hij het andere paar vraagt om het niet bruin te maken in de dagen dat ze hier passeren. Wat een goed gezicht.
12:59: Ik word minder ontmoedigd als ik besef dat ik over een paar maanden weer naar de rechtbank moet en dat ik om dit te vermijden 5.000 punten moet betalen. Again! Ik denk dat ik ga ontslag nemen. Zoals de Nederlandse oom al verschillende keren heeft gezegd ... "WAT EEN DAG"!
Eerlijk? We hadden geen idee welke neuzen de Republika Srpska waren, het leek ons vreemd om kilometers van Servië kilometers en kilometers in Bosnië te zien, maar we zouden nooit gedacht hebben dat het een onafhankelijk zelfbenoemd gebied was, met zijn grondwet, zijn wetten, zijn instellingen en natuurlijk, UW POLITIE!
Als je wilt, kun je meer weten over dit gebied in wikipedia. En klik op de link als je meer wilt weten over de Bosnische oorlog.
En dit, lieverds, is het verhaal van de dag dat we gevangen zaten in de Republika Srpska!
