de grensovergang van Chiang Kong (Thailand) met Huay Xai (Laos) Het is eigenaardig ... de twee landen worden gescheiden door de grote rivier Mekong En de enige manier om van de ene plaats naar de andere te gaan, is door een mini-houten bootje te verkennen. De lange en zware reis duurt ongeveer twee minuten.
Zodra we voet op Laotiaans land hebben gezet en het visum voor 35 dollar hebben gekregen (plus één dollar omdat het zondag was ?!) moeten we beslissen over onze toekomst: Waar gaan we heen en wat gaan we doen? Huay Xai als het niets heeft, dus één ding hebben we al duidelijk, laten we hier zo snel mogelijk weggaan. Gezegd en gedaan, over een uur zijn onze stappen op weg naar Luang Namtha, stadje waar we zullen overnachten op weg naar onze eerste bestemming: Nong Khiaw.
Luang Namtha is beroemd om zijn trekking- en ecotoerisme-aanbodHet heeft ook een levendige avondmarkt waar we een hele eend met kleefrijst hebben gegeten en natuurlijk hebben we contact gemaakt met de nationale ster: de BIER LAO!
Hier, afgezien van het vinden van een hond die geeuwt als je hem streelt, een man gekleed als een militaire man die naast ons zit en een half uur rustig naar ons kijkt en een vrouw van de etnische groep Hmong die ons na het leren van armbanden en hoeden ons opium en cocaïne aanbood We hebben weinig gedaan.
De volgende dag vangen we de lokaal bus Nong Khiaw adres, een ervaring. Al in het geval dat de Laotiaanse wegen een zware test zijn voor de maag van de reizigers (gemiddeld worden er elk uur 35 of 40 km afgelegd en 97 scherpe bochten). Hier moeten we de typische reisaventurilla's als deze aan toevoegen:
De bestuurder stopt plotseling omdat hij honger heeft en wil ontbijten. Na 5 minuten hervatten van de reis, stopt het weer na een mysterieus telefoontje: het blijkt de eigenaar te zijn van het restaurant waar we hadden gewaarschuwd dat we een clueless en hongerige man zijn vergeten die alleen een yoghurt wilde.
De yoghurtman komt aan het lachen en toont zijn citroenschat die hem bijna de reis heeft gekost.
We hebben ook stops gemaakt op lokale markten, waar ze superkleurige vogels, eekhoorns en andere dieren laten zien ... die allemaal dood en aan een draad hangen. Maar zonder twijfel was het het beste om door verschillende dorpen te gaan die aan de rand van de kliffen op de hellingen van de bergen zijn gebouwd, met honderden kinderen die met hun grote ogen vol verbazing naar je kijken en je begroeten met de mooiste glimlach.
We zijn maar een paar dagen in het land geweest, maar het belooft.
Vervoer: oversteken van Thailand naar Laos
- Om bij de grens te komen we gingen naar Chiang Kong vanuit Chiang Rai op een lokale bus die 65 bahts kost en 2 uur duurt. Daar nemen we een tuktuk die 2 km loopt naar de grensovergang door 30 bahts / pers. De doorvaart wordt gedaan per boot, gedurende 2 of 3 minuten en kost 40 bahts / pers. Het visum wordt aan de andere kant verwerkt.
- Mini Van van Huay Xai tot Luang Namtha Het kostte ons 90.000 Kips / pers en duurt 5 uur. We vertrekken om 15.00 uur.
- Lokale bus van Luang Namtha naar Pak Mong Het kostte ons 70.000 Kips / pers en vandaar een gedeelde bus of tuk tuk naar Nong Khiaw dat 20.000 K / pers kost.
Accommodatie
In Huay Xai deden we geen nacht. In Luang Namtha verbleven we in de Manychan en we verlagen de prijs van 60.000 naar 50.000 K als begane grond. Hij ging akkoord omdat het de enige was die wifi had. Dubbel en badkamer binnen.
Visum
Zodra de Mekong is overgestoken, moet je een paar formulieren invullen en een foto van vlees indienen. In 15 minuten heb je het klaar voor 35 dollar. Op zaterdag en zondag rekenen ze nog een dollar.
