ROADTRIP DOOR ZUIDWEST AUSTRALIË. FASE 6: GEWELDIGE OCEAANWEG

de Geweldige oceaanweg Het is niet alleen een van de mooiste stukken weg in Australië, het is een van de mooiste ter wereld en eindelijk was het tijd om het te leren kennen. In dit bericht vertellen we je alle informatie die je nodig hebt om je voor te bereiden en te genieten van een reis door dit kleine stukje Australië en, natuurlijk, alle dingen die je moet zien en doen op de Great Ocean Road. Voor ons was het de zesde etappe van de roadtrip door Zuidwest-Australië. Je kunt de andere etappes op deze links zien: Fase 1 / Fase 2 / Fase 3 / Adelaide / Fase 4 / Fase 5.

Op dit moment zijn dit de belangrijkste gegevens:

OK maarwat is precies de Geat Ocean Road? Het is een schilderachtige weg die gaat van Torquay tot Allansford, gebouwd door veteranen uit de Eerste Wereldoorlog. Langs zijn 243 km je passeert indrukwekkende kliffen, door bosrijke gebieden vol bochten, door surfdorpjes en nog een paar verrassingen.

Voordat we je meer vertellen over de Great Ocean Road, laten we je een paar dingen vertellen:

1- Hoewel mensen normaal gesproken vanuit Melbourne reizen, deden we het in de tegenovergestelde richting: vanuit het westen aankomen, omdat dit avontuur deel uitmaakt van een veel groter avontuur ... onze roadtrip door Zuidwest-Australië, die we begonnen in Perth.

2- Het duurt 3 dagen (2 nachten) om deze route te voltooien en hoewel het waar is dat de meeste mensen het op één dag doen, verzekeren we je dat er veel dingen te zien en te doen zijn en dat het ons (minstens) een halve dag ontbrak meer. Het is ook waar dat we langzaam hebben gereisd, pauzes hebben genomen en van de stops hebben genoten.

Nu laten we u achter met ons reisdagboek 🙂

Dag 20Portland - Twaalf apostelen

Onze dag begon met twee haltes die niets te maken hebben met de Great Ocean Road (maar hey, terwijl we daar langs kwamen ...) We spraken over de Tower Hill Wildlife Reserve en Warrnambool. De eerste is zonder twijfel een mooie plek en dat stelde ons echter een beetje teleur. We hadden op internet gezien dat dit natuurreservaat vol zit met lokale fauna (emoes, kangoeroes, wallaby's, koala's), maar het enige dat we zagen was een emoe die rondtrok onder toeristen die op zoek waren naar voedsel. Het is ook waar dat er verschillende wandelingen zijn en dat we tussen de eerste klik en het weer (het begon te regenen) besloten om door te gaan met de route.

Warrnamboolin plaats daarvan vonden we het erg leuk, hoewel we alleen een gedenkwaardige ontbijttijd daar en een paar minuten meer doorbrachten met het verkennen van de haven. De wens om de Great Ocean Road te bereiken was geweldig, dus we vertrokken en al snel kwamen we aan in het kleine stadje Allansford, waar deze beroemde weg begint en we besloten om de halte over te slaan ... is dat we naar de chicha van de route wilden gaan, waarvan teoodos zeggen dat het mooier is dan een pizza vers uit de oven ...

En wat als het de moeite waard was om aan te komen! Eerst bezochten we Baai van het eiland, een reeks panoramische uitzichten op de oceaan, steile kliffen en rotsen die uit het water steken. Merk meteen op dat de site zo mooi als gevaarlijk is ... de stromingen zijn brutaal en de rotsachtige zeebodem is al jaren de nachtmerrie van de navigators, niet voor niets staat dit gebied van Victoria bekend als "de Shipwreck Coast". Maar hey, mooi is onmiskenbaar. Daar begint bovendien het meest interessante deel van de Great Ocean Road, dat ons in ongeveer 30 km leidt tot het ontdekken van wonderen zoals:

Peterborough, een rustige stad die ons veroverde aan het strand. Er was een zeer sterke wind en het zag er nog steeds mooi uit, ik wil het me niet eens voorstellen op een zonnige dag en kalm (er is een soort natuurlijk zwembad aan de oostkant).

De grot, een eenvoudig spectaculaire natuurlijke grot, die toegankelijk is via een houten trap.

Loch en kloof, misschien wel het beroemdste strand aan de Great Ocean Road (waar we de volgende dag zouden terugkeren).

London Bridge, een immense stenen boog die nog niet zo heel lang geleden een natuurlijke brug was (ja, deze viel in de zee en raad eens: twee toeristen bleven op het gedeelte dat stond! Stel je de angst voor !!).

En natuurlijk ... Twaalf Apostelen, een van de mooiste en beroemdste plekken in Australië die, live, veel meer indruk maakt dan op de foto (het maakt ook indruk op het aantal toeristenbussen en vooral het aantal Chinezen, mijn moeder, half Beijing was hier!). We kwamen kort voor zonsondergang aan, maar tussen de dag was het grijs en tussen de brute windvlagen, besloten we om de volgende dag hier terug te komen.

We overnachten op Apostles Camping Park & ​​Cabins ($ 35 met elektriciteit), een camping met een prachtig uitzicht over een vallei.

Over het algemeen was het een geweldige dag, waardoor we ansichtkaarten als deze hebben achtergelaten:

En jij bent:

Dag 21Twaalf Apostelen - Apollo Bay

Het idee was om heel vroeg op te staan, niet zozeer om de zonsopgang te zien dat het - zeker - een onvergetelijke show zou zijn, maar met het idee dat natuurlijke paradijs niet met honderden andere toeristen te hoeven delen. Omdat onze camping een paar kilometer van de Twaalf Apostelen lag, kwamen we vrij vroeg aan (= we komen niet erg vroeg op) en deze keer konden we genieten van de Twaalf Apostelen met wat zon (wat om te beginnen geen Twaalf is en natuurlijk geen Apostelen zijn) ).

Er zijn verschillende gezichtspunten en paden (allemaal gemakkelijk en snel) waarmee u van alle mogelijke perspectieven kunt genieten.

Ik, de twaalf apostelen en mijn gezicht zijn op een kak getrapt en ruiken het

We besloten ook om een ​​paar kilometer terug te gaan en naar het strand van Loch and Gorge te gaan, wat door velen wordt aangeduid als een van de mooiste van het land.

Geweldig ja, maar kijk met wie we het moesten delen:

Zodra ik me realiseerde dat die plekken op het strand die overal waren geen algenplaag waren maar dat het een soort grillaracha (half cricket, half kakkerlak) was, schoot ik daar weg en bleef de show vanuit de hoog op de trap, in de hoop dat de lelijke Rober niet zouden eten.

En over trappen gesproken ... een andere must-see attractie is die van de Gibston Steps, een paar stappen die u naar een ander strand bij de twaalf apostelen brengen.

Toen dit eenmaal was gebeurd, begonnen we: het idee was om 's middags in Apollo Bay aan te komen. We zouden daar de nacht doorbrengen en we wilden vroeg aankomen om de stad te verkennen, die naar verluidt een van de mooiste op de route is. Maar voordat we eucalyptusbossen passeerden (we zagen koala's in de bomen!), Bij af en toe een uitkijkpunt met uitzicht op wilde stranden en we besloten te stoppen bij de Maits Rest Rainforest Walk, een wandeling van ongeveer 20 minuten die deel uitmaakt van een super fotogeniek bos.

* Als je tijd hebt (en 4WD of zelfs een auto en niet een enorm caravanhuis) is het ten zeerste aanbevolen om Great Otway National Park. We begonnen over een van de wegen te reizen en na een paar km besloten we terug te gaan toen het geratel van het busje een aardbeving van 794762 graden leek te simuleren. Je kunt het beter niet spelen. Dus veranderden we een waterval voor veel heuvels en schapen (en hey, we hielden er ook niet van).

Apollo Bay Het bleek te zijn wat we hadden verwacht: een rustig dorpje waar je een paar uur kunt surfen, wandelen langs het strand of een kopje koffie of een fish & chips kunt eten in een restaurant aan de hoofdstraat. Op het strand ontmoetten we enkele gekke meeuwen, die schreeuwden om hun eigen weerspiegeling van het water en twee puppy's die, tussen duik in het water en graven in het zand, een pijp hadden (hoewel we vrezen dat ze door zoveel graven naar Spanje kwamen via de midden van de aarde).

Een ander groot succes was het verblijf in de Apollo Bay Eco YHA, een schoon, comfortabel en milieuvriendelijk hostel. Het maakt deel uit van de YHA-keten van hostels, de grootste in Australië en we gebruiken veel tijdens onze reis. Dat is hoe het bevalt 🙂

• Prijzen: vanaf $ 33 per nacht per persoon.
• Locatie: 5 Pascoe St, Apollo Bay

Dag 22Apollo Bay - Melbourne

We werden een beetje verdrietig wakker: vandaag was de laatste dag van deze roadtrip en we spraken niet alleen over de Great Ocean Road ... na 3 weken de charmes van de zuidwestkust van Australië te hebben ontdekt, zouden we aankomen in Melbourne, het einde van onze eerste reis door australië. Dat betekende afscheid nemen van Chipy, de superbus die ons de afgelopen weken vergezelde. Wat een boet! Maar uh ... we hebben nog steeds veel te zien en te doen hier in Australië, en dit is slechts het einde van het eerste hoofdstuk.

Gedurende de laatste dag dat we bezochten Kennet River, een gebied dat zeer beroemd is vanwege een vrij overvloedige kolonie koala's in vrijheid. Als je er nog geen hebt gezien, is dit misschien een goede plek. Maar natuurlijk, zoals we het kennen, weten alle toeristenbureaus en de dagtochten vanuit Melbourne hier zeker te stoppen. We kwamen snel aan en we waren eerst alleen, daarna arriveerde een groep Chinese toeristen die niet lang de papegaaien naderden om ze aan te raken en te voeren en te roepen en een koala te klappen om wakker te worden! Je moet de dieren met rust laten jongens! Om ze te zien, moet je gewoon parkeren in de Kafe Koala en de Gray River Road opgaan, altijd omhoog kijkend.

Het beste van de dag was om te stoppen en te genieten van het laatste ontbijt in het busje: we zetten onze tafel en stoelen buiten, om het beste uitzicht op de wereld te hebben, we maakten eieren met tomaten, brood en aten wat kokossnoep. We hebben zelfs overwogen om met een foodtruck te gaan, om koffie en muffins te verkopen aan alle toeristen van de Great Ocean Road. Natuurlijk zouden we XD op een rij zetten

De tijd was op ons (we moesten ook het busje schoonmaken, de rugzak voorbereiden en video's opnemen die laten zien hoe het werkt) en dus hadden we geen andere keuze dan het laatste deel van de Great Ocean Road op volle snelheid te zien. En het was jammer omdat zoveel Lorne als Aireys-inlaat met zijn vuurtoren en Anglesea Ze hadden een pint (dus weet je ... mis ze niet), maar hey, je kunt niet alles zien en je moet altijd iets achterlaten om een ​​reden te hebben om terug te komen.