BB. BERLIN BRAINSTORMING

Send

De verwachtingen waren hoog. Ik had, vooral ik * Lety *, het gevoel dat de hoofdstad van Duitsland een van die plaatsen was die ik de mijne voel. Maar mijn instinct faalde luidruchtig. Er waren geen vlinders in de maag. Er was geen verliefdheid. Er was geen verband. En wat Maria en Fra ons hadden verteld ...

Het valt niet te ontkennen dat de stad interessant is, vol attracties is en geschikt is voor elk type publiek (er zijn perfecte buurten voor liefhebbers van stedelijke kunst, duikmogelijkheden in de trieste geschiedenis van de Holocaust of de Koude Oorlog, gebieden die je gek maken aan elke fijnproever). Dus ik weet dat het niet de schuld van de stad was. Het was mijn fout (en een beetje te koude en witte luchtmelk, die jolin, we zijn mediterrane jongens!).

Dit bericht zal je niet vertellen wat je in Berlijn moet zien, want dit hebben we al, maar het wordt een Berlijnse brainstorm.

Gisteren ontmoette hij ons met zonneschijn en vanmorgen zag hij eruit als een hap. Schizofrene. Bipolaire. Het zou geil zijn. We weten niet of we het leuk vinden, we weten niet of het ons heeft teleurgesteld. Berlijn is een zeldzame stad, een stad waar in dezelfde straat waar Hitler ooit paradeerde, tegenwoordig een oom gekleed als een leeuw een knuffel kan zien die vermomd is als een eekhoorn. De lucht is nog steeds grijs, maar het zijn twee zonnen.

We hebben nog steeds niet de rol van deze stad betrapt. Op dit moment hebben we slechts twee zekerheden:

Currywurst is hetzelfde als je Macarena vreugde geven aan je lichaam.
Als het ook met betere frietjes komt.

In Berlijn zijn we koud geworden. De temperatuur die niet weggaat van 0º, de lucht leek kleurloos, mensen leken grijs. Unter den Linden zat vol met werken, luid en lelijk. Koude handen. Bevroren oren. Discussies. Potsdam Platz. Gedenkplaten van joden die zijn gedood omdat ze joden waren. Veel cement. Dode bomen. Gebouwen gesloten. Karl-Marx-Allee. De modder Dakloos. Het miezert.

Maar er was ook wat hitte. De rook van een braadworst vers van de grill. Een koffie met een vleugje hazelnootsiroop. Wollen handschoenen Een schilderij van Pollok dat een witte kamer tot leven brengt. Kreuzberg graffiti. Gek rond in een fotoautomat. De man die ons helpt de kaart te begrijpen, had een kunstgebit en veel anekdotes om ons te vertellen (in perfect Spaans!). de trabbis multicolor. De koepel van de kathedraal. De muur Raak ons een monumentale race om de laatste bus te nemen. Kom op tijd aan. De matras vangt lichamen op. De straatkraampjes van currywurst en kebab. Picknick diners in het hotel. De kokende douche.

Er zijn tijden waarin de rede het ene dicteert en luiheid het andere dicteert. In ons geval is Rober vaak degene die gezond verstand stelt, maar toen we bij de Topography of Terror waren (ongelooflijke plek om meer te leren over de nazi-geschiedenis, propaganda en waanzin) vertelde hij me dat hij geen zin had om naar de Riechstieg te gaan, de Duitse parlement, om zijn beroemde glazen koepel te bezoeken. Ik had er ook geen zin in, dus laten we het lot voor ons beslissen: we reden met een bus die net op tijd in Rieschstieg zou aankomen voor onze 'date'. Laat willekeurig kiezen ...

En hij koos: de bus kwam niet aan. Niet dat hij te laat was, kwam hij niet direct aan. Plots, toen we in een 'x'-straat waren, sloegen veel politieauto's ons en sneden ze de straat af gedurende ongeveer 20 minuten, waarna we onze route naar Alexander Platz vervolgden. We hadden geen tijd meer om bij de afspraak te komen en we keken elkaar aan met het gezicht van 'nou, we hebben het geprobeerd, het was niet onze schuld'. Het beste was om bij Alexander Platz te komen: hier zei de chauffeur dat we moesten uitstappen omdat hij zijn werkdag had beëindigd (!). Het lot wilde absoluut niet dat we de Reichstag zouden bezoeken.

En nee, we hebben er geen spijt van: reizen is niet alleen dingen doen, lijsten schrappen en zoveel mogelijk plaatsen bezoeken. Voor de meerderheid zullen we twee dwazen zijn, lui en dom. En het kan waar zijn. Wat 100% zeker is, is dat dit de dag was dat we het Duitse parlement verruilden voor een busreis, een hazelnootkoffie met een croissant en een warme douche (waar we als nooit tevoren van genoten).

Van de maker van 'Letizia vindt een vriend uit het dorp op een verloren postkantoor in Nieuw-Zeeland' de nieuwe komt aan 'Letizia ontmoet een vriend van de uni op elk station in Berlijn'. Nee serieus, wie het script van mijn leven schrijft, is erg geil. Met het aantal inwoners in Berlijn, het aantal seconden dat er op de dag is, het aantal metro / tram / trein stopt ... het gaat en plaatst Gessica precies waar ik ben en wanneer ik ben. Zeer fan van deze onverwachte momenten

Onze trein ging naar het vliegveld. Kort voordat ik het vliegtuig instapte begon het te sneeuwen, het was zo lang geleden dat ik de sneeuw zag, het was een mooi moment, koud maar fijn. Maar wat een verkoudheid! Ik wist niet wat mijn scenarioschrijver in gedachten had, wat een verdomde crack! Mijn aflevering '17 / 02/2016 'was nog niet voorbij ...

Toen we al in het midden van de startbaan zaten, onder de sneeuwstorm, zie ik een harig en oranje dier ... Ik zie er goed uit en: het was een vos! Totaal sprakeloos moment. Gedurende 10 zeer lange seconden transformeerde mijn scenarioschrijver mij in de kleine prins, alleen in plaats van tarwekleurig haar te hebben, heb ik een cola. Bah, dit zijn details: gisteren zag ik een vos in een sneeuwstorm een landingsbaan oversteken op een luchthaven! Scenarioschrijver verlaat me nooit, ik hou van je !!

We komen terug We zullen terugkeren omdat we veel te ontdekken hebben in Berlijn. We zullen terugkeren omdat het een stad is waarnaar we moeten terugkeren. We zullen terugkeren omdat we er zin in hebben. Maar met hitte.