Queenstown heeft ons verliefd gemaakt Hoe kan het niet? Bergen met hun besneeuwde toppen eromheen met de remarkables als protagonisten, een meer - de Wakatipu- zo mooi en transparant als koud, sommige winkelstraten die nooit rusten en schoonheid waar je ook kijkt.
Vandaag gaan we je vertellen hoe het was woon in queenstown, dat 3 maanden lang ons huis in Nieuw Zeeland was.
In Queenstown we hebben Elia en Joan ontmoet van voltan pel mon, sommige catamanen zo mooi als verliefd (wachtend op de bruiloft die we zijn !!) die ons te allen tijde hielp ons te acclimatiseren aan dit nieuwe leven weg van het busje.
Maar we hadden ze niet allemaal, Zou het de perfecte plek zijn om een seizoen te vestigen? We wisten het in de KFC.
Je moet weten dat er iets vreemds gebeurt met de KFC in Nieuw-Zeeland: afhankelijk van de lokale serveren ze je op het menu van $ 6 een groot of klein stukje kip. Dus besloten we ons lot aan het lot over te laten: als we in de KFC een groot stuk kip zouden krijgen, zouden we geluk hebben en zouden we werken in Queenstown, als het stuk klein was, zouden we niets vinden en zouden we naar de vreemde moeten vluchten, hoewel minder mooi . Het antwoord was zeldzaam: twee kleine stukjes kip.
-Lety, wat betekent dat?
-Man is twee keer zo normaal, toch?
-Nou ja, praat niet meer, hier blijven we!
De volgende dag gingen we naar het kantoor van Adstaff, een uitzendbedrijf, en om 24 uur werkten we al als huishoudsters. Moraal van het verhaal: wantrouw de kip nooit.
De eerste huishoudsterservaring was zeer zeldzaam: we kwamen aan bij het hotel en wachtten op ons was er een leger van oude dames (die niet is gestopt met het stelen van melk) van ongeveer 70 jaar. Degene die me raakte was 75! Tussen pauze en pauze (die dag deden we meer pauzes dan ooit), vertelde de oude vrouw me dat ze een hartaanval had gehad, dat haar man een klootzak was, dat haar zoon een alcoholist was, dat ook haar vriendje ... dus aan het einde van de dag begreep ik dat mijn leven geweldig is! (Toen dacht ik dat ik misschien alles uitvond om me spijt te geven en geen stok in het water te steken). Rober werd geraakt door de enige man, een 55-jarige jongen, die nonchalant gekleed was zoals hij en anders niet kon worden genoemd: Bob. Ik wilde ook echt niet werken, hoewel ik tenminste geen hartaanval had gehad of een alcoholische vrouw had gehad.
Zodra we terug in de auto kwamen, ontvingen we een bericht van Adstaff met de vraag of we 15 dagen als huishoudster wilden werken. Het antwoord was positief en na een weekend op een camping vol harige konijnen te hebben geleefd - dat zei dat het erg slecht klinkt, maar ze waren super aardig en grappig, jij bent het die een probleem heeft, oud groen! - We beginnen ons avontuur met Element Escapes.
We kunnen veel zeggen over onze ervaring, hoewel ik denk dat we het vrij grafisch hebben samengevat in de post: de dingen die alleen huishoudsters kunnen begrijpen. Hier, behalve genoeg fysieke pijn lijden en af en toe een gastronomische verrassing vinden (we zullen nooit de op muffins gebaseerde snacks vergeten, de twee kg kip die we in een kamer vinden, mosselen, wodka, pizza's, ijs, enz ... ) dat deden we goede kruimels met klasgenoten. Als iets ons echt uit deze ervaring haalt, zijn Bianca, Gonzalo, zijn kleine Nahuel, Ivana, Sanna, Jess, Jairo en Ana.
Nahuel wantrouwt de kleine Ivana 🙂
Er was een vreemde beweging in het bedrijf, een beetje gevoed door het feit dat de Spanjaarden (en Latino's) knuffelige vliegen zijn, dat Nieuw-Zeelanders een zeldzaam beetje zijn en dat blondines een beetje kleine pony, maar hoe dan ook ... ze waren verplaatst die ons vidilla gaven en dat we nu, terugkijkend, een glimlach krijgen. Andrew haast zich natuurlijk om ons te betalen wat we verschuldigd zijn als we de strandbar niet verbranden! (De auteurs van dit bericht aanvaarden geen verantwoordelijkheid in geval van verdachte branden in de onmiddellijke nabijheid van het hoofdkantoor van Element Escapes).
Gedurende deze 3 maanden hadden we afgezien van geluk woon in queenstown, we kunnen een flat delen met Jairo, Ana, Fufi en Fufito, om Juan te verwelkomen als onze eerste couchsurfer, om Maria en Francesco te ontmoeten en om een ander Rocambolesque-avontuur te beleven ... zoals die op oudejaarsavond waar we niet weten hoe we uiteindelijk zijn gaan vieren het nieuwe jaar in het gezelschap van een paar dronken Australiërs.
We verlieten ons houten huis op 6 en 7 februari, de dag van mijn 30e verjaardag, we verlieten de stad: show moet doorgaan, maar wat een goede herinnering zullen we voor altijd hebben. Tot ziens Queenstown, het was een waar genoegen!
